تولد

درروز اول شهریورماه سال ۱۲۹۹ هجری شمسی درتهران و در خانواده‌ای آشنا به موسیقی دیده به جهان گشود. پدربزرگ وی میرزا عبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی و معروف به پدر موسیقی سنتی. مادر وی، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار و نیز دایی او مرحوم احمد عبادی، استاد بزرگ سه تار بود.

تحصیلات

او از کودکی عشق و علاقه زیادی به نقاشی داشت، بطوریکه به گفته خودش از زمانی که توانست قلم و زغال به دست گیرد، نقاشی را آغاز نمود. به خاطر عشق و علاقه زیاد به نقاشی، پس از گرفتن دیپلم درصدد برآمد تا در رشته ای مطابق با استعدادش ادامه تحصیل دهد، تا اینکه در سال ۱۳۱۹، دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران توسط عده ای از آرشیتکت ها، باستانشناسان و نقاشان فرانسوی و چند نفر از شاگردان کمال الملک تأسیس شد. او با استفاده از این موقعیت، به تحصیل در رشته معماری این دانشکده پرداخت و در دیماه سال ۱۳۲۳ با نمره عالی از این رشته فارغ التحصیل شد.

مقطع سرنوشت ساز زندگی سیحون

فارغ التحصیلی سیحون مصادف بود با پایان جنگ جهانی دوم که به گفته خودش، این مقطع تاریخی از چندین جهت یکی از مقاطع سرنوشت ساز زندگی او به شمار می رفت. دولت فرانسه پس از پایان جنگ، جهت ترویج فرهنگ فرانسه در تمام دنیا، تصمیم به پذیرش تعدادی بورسیه تحصیلی از کشورهای مختلف گرفت. رئیس وقت دانشکده هنرهای زیبا، آندره گدار، نیز سیحون را که شاگرد اول دانشکده بود، به عنوان بورسیه معرفی کرد. بدین ترتیب سیحون به فرانسه رفت و در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) طی حدود ۳ سال تحت تعلیم (اوتلو زاوارونی) به تکمیل دانش معماری خود  پرداخت و در سال ۱۹۴۹ به درجه دکترای هنر رسید.

انجمن آثار ملی با پایان جنگ فعالیت مجدد خود را شروع کرد و به مناسبت جشن هزاره بوعلی سینا  تصمیم به ساخت آرامگاهی برای او در همدان گرفت که طراحی این آرامگاه به درمسابقه ای که ازسوی یونسکو برپا شد سیحون جایزه اول را به دست مى آورد. جایزه اى که ساختن مقبره بوعلى سینا بود طرح آن در ۲۵سالگى و هنگام تحصیل در دانشکده هنرهاى زیباى پاریس (بوزار) ارائه مى دهد ساختمان درسن ۲۸ سالگى او آغاز و در سى سالگى اش به  پایان رسید.

پایان تحصیلات و بازگشت به ایران

بین سالهای (۱۳۲۴)  و  (۱۳۲۸) در پاریس در دانشکده هنرهای زیبا در رشته معماری ادامه تحصیل داده و در همین سال موفق به دریافت دیپلم معماری از دانشکده فوق شد.

مهندس هوشنگ سیحون  بلافاصله پس از پایان تحصیلات در سال ۱۳۲۸ به ایران بازگشت و با سمت دانشیار در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و مسئول یک کارگاه معماری مشغول تدریس شد و ۵ سال بعد به مقام استادی ارتقاع یافت در سال ۱۳۴۱ به مقام ریاست دانشکده هنرهای زیبا انتخاب و مشغول انجام وظیفه شده است. بنیانگذاری رشته شهرسازی و رشته های موسیقی و تئاتر در دانشکده هنرهای زیبا و همچنین به وجود آوردن دفتر فنی دانشکده از اقدامات سالهای (۴۷-۱۳۴۱) او است. در سال  ۱۳۴۷ از سمت ریاست دانشکده و استادی دانشگاه هر دو استعفاء داد.

ازدواج سیحون

سیحون در اوایل دهه ۳۰ با یکی از دانشجویان خود به نام زنده یاد معصومه نوشین  ازدواج کرد. معصومه سیحون هنرمند نقاش، از پییشکسوتان هنرهای تجسمی در ایران و مدیر گالری سیحون، قدیمی‌ترین نگارخانه هنری فعال در ایران بود.

فرزندان سیحون: دو فرزند به نامهای مریم و نادر سیحون

معصومه نوشین

در سال ۱۳۱۳ در شهر رشت چشم به جهان گشود. سالهای کودکی را در رشت و شاهی (قائم‌شهر کنونی) گذراند. پدرش کارمند راه‌آهن بود و مدتی به شهر اهواز منتقل شد. بدین ترتیب معصومه نیز چند سالی در آنجا زندگی کرد. او به گفته خودش دانش‌آموز درس‌خوانی نبود و اما از کودکی به نقاشی علاقمند بود، و به یاد نمی‌آورد که چرا و چگونه با نقاشی آشنا شد. در دوره دبستان در اهواز گاهی برای معلم‌ها نقاشی سفارشی می‌کشید.

پس از ده سال زندگی در اهواز، خانواده نوشین به تهران نقل مکان کردند و او سالهای پایانی دبیرستان را در تهران گذراند. خانواده‌اش دوست داشتند پزشک شود اما او در سال ۱۳۳۵ در کنکور دانشکده هنرهای زیبا در رشته نقاشی پذیرفته شد.

او در دانشگاه با هوشنگ سیحون آشنا شد که در آن دوران ریاست دانشکده را بر عهده داشت. چندی پس از این آشنایی، دیری نپائید که هوشنگ سیحون دل باخته معصومه شد اما اختلاف سنی ۱۴ سال در ازدواج آنها وقفه انداخت سرانجام معصومه نوشین و هوشنگ سیحون با هم ازدواج کرد) پس از آن نام او «معصومه سیحون» شد و تا پایان عمر به همین نام شناخته می‌شد.

در سال ۱۳۴۲ در سن ۲۷ سالگی (۵ سال بعد) که از دانشکده فارغ التحصیل میشد مادر دو فرزند هوشنگ سیحون (نادر و مریم) بود. زندگی در خانه و سروسامان دادن به عوالم خانه معصومه را از عالم هنر دور کرد. اما دیری نپائید که دوباره به عرصه ی هنر بازگشت. معصومه سیحون نقاش و صاحب گالری سیحون در تهران بود.

درگذشت

هوشنگ سیحون بیش از دو دهه در ونکوور کانادا زندگی کرد و همچنین شهروند افتخاری فرانسه بود. هوشنگ سیحون معمار ایرانی روز پنجم خرداد سال ۱۳۹۳ در خارج از کشور چشم از جهان فروبست.